De trouw van God holland nyelvű előadás

De trow van God tijdens de verdrukking

           

Texten :  Mattheus 25,21, 2Tim.2,13, Openbaring 2,1O,

Allereerst wil ik aan mijn vriend en broeder Maarten Baan hartelijk dank  zeggen voor deze uitnodiging, en ook voor de commissie die deze uitnodiging bevestigd heeft. Het is niet vanzelfsprekend, dat je in Nederland spreken kunt. Daarom dank ik in bijzonder mate voor deze mogelijkheid, ik hoop, dat ik zal U niet teleurstellen, en de keuze mij als spreker uit te nodigen, niet een slechte keuze was. Ik hoop, dat ik kan in deze lezing U stichten en bemoedigen in het heilig geloof, dat we een trouwe God en een trouwe Zaligmaker hebben. Als het niet zo zou zijn, dan zou ik ook niet hier kunnen staan, en U zou ook niet hier zijn. Als God niet trouw was, dan was al met deze hele wereld sinds lange afgelopen, dan zou er geen aarde meer zijn. Het feit, dat we zijn, en dat we hier zijn is een teken van zijn trouw. Want we kunnen niet over trouw praten, zonder de vaste fundament te noemen : en dit is Gods trouw  tegenover ons. De trouw van God bepaalt alles in ons leven. God is allereerst tegen zichzelve trouw, Hij kan zich niet verloochenen. Want we kunnen de vraag ook omgekeerd stellen : wat zou gebeuren, als God zou tegenover zichzelve niet trouw zijn, als Hij zou zich veranderen, als Hij van tijd tot tijd zou iemand anders zijn. Wat zou gebeuren als God zou alleen lichtzinnig beloven, maar Hij zou deze beloften niet vervullen? Wat zou zijn, als God zou zijn gegeven Woord niet houden? Om bijbelse voorbeelden te noemen : God heeft aan Abraham beloofd, dat Hij zal hem tot een groot volk maken. Geloof in mij, en dan zal dit gebeuren, en dan later zou hij gezegd hebben : ja, maar je bent bijna 1OO jaar oud, en je vrouw is ook erg oud, Jullie kunnen geen kinderen meer krijgen. Of hij heeft tegen Mozes gezegd, dat hij het volk zou uitleiden uit Egypte tegen de rode zee, maar als ze op de oever van de zee stonden zou hij gezegd hebben : sorry, maar ik kan nu deze zee niet in twee scheiden, dat Jullie met droge voeten doorheen kunt. Dan zou alles volk ellendig omgekomen zijn, door de zwaarden van de egyptenaren.

            In deze wereld is maar Één enkele trouwe Wezen, en Hij is God, de Vader van onze Jezus Christus. Maar God is trouw niet alleen tegenover zichzelve, niet alleen tegenover zijn Woorden en beloften, maar ook tegenover deze  geschapen wereld. Wat is de garantie, dat de zon morgen zal ook opgaan? Alleen zijn woord : vorraan al de dagen der aarde zullen zaaing en oogst, en koude en hitte, zomer en winter en dag en nacht niet ophouden. God heeft een bond gesloten met deze aarde.

            God blijft trow ook tot alles , wat Hij aan ons gezegd heeft, wat Hij aan ons geopenbaard heeft. Alleen een voorbeeld. Toen Jezus gekuisigd word was Hij uitgekleed : op zijn lichaam waren 5 kleerstukken, en de mantel, de rok, op deze rok hebben ze lot geworpen, maar waarom : omdat euwen eerder in psalm 22,19 was geprofeteerd : zij delen mijn klederen onder zich en werpen het lot over mijn gewaad. Alles moest zo gebeuren, hoe in de Schrift stond, want zo trouw is God tegen zijn Woord.

            Maar natuurlijk we kunnen niet over Gods trouw spreken, dat we niet over onze trouw zouden spreken. Op Gods trouw moeten we met onze trouw aantwoorden. Wat betekent voor ons tegen God trouw te zijn?  In Hem volle vertrouwen hebben, zich vast te klemmen aan Hem. Altijd weten :wie is Hij, dat Hij is de Getrouwe, de Betrouwbare, de Almachtige, de Genadige, de Liefhebbende God en alles aan dit weten onderstellen. Wat betekent dit : dat ik in mijn alledaagse leven Zijn Woord ernstig neem? Toen in Pompei de grote lavauitbarsting was, de archeologen hebben een soldaat gevonden, die in wachtpozitie verstenigd was .Waarom? Want de laatste bevel voor hem, door zijn kapitein gegeven was : in wacht te staan, van zijn plek niet te vluchten. Toen de gloeiende lavamassa kwam Hij vluchtte niet, want hij heeft de bevel van zijn kapitein gekregen om in de wacht te staan. Deze soldaat naam het bevel van zijn kapitein ernstig.

            We moeten ook aan dgenen trouw zijn, die God aan ons aanvertouwd heeft. Tegenover onze vrouwen, kinderen, medemensen en tegen allen, die met ons in aanraking komen. Die trouw is tegenover God, die zal ook tegenover zijn vrouw, kinderen en medemensen trouw zijn.

En tenslotte we moeten trouw zijn tegenover alles, was God aan ons gegeven heeft, die God aan ons aanvertrouwd heeft. Hier kunnen we op alles denken : op de gestelijke gaven, charismen, talenten, en op de materiele zaken, geld, huis, bedrijf, die God aan ons gegeven heeft. We moeten goede rentmeesters zijn in allem, wat God aan ons gegeven heeft. Nog iets : wat de woordgebruik betreft , het woord “trouw” ook in Hebreeuws en ook in het grieks komt uit dezelfde wortel als geloof. Trouw en geloof zijn van elkaar niet te scheiden, zijn onlomakelijk met elkaar verbonden. Het kan niet anders. Dat we geloven mogen, is een trouwe geschenk van God aan ons.

            Na deze teologische inleiding wil ik nu over de trouw van God spreken, hoe dit door onze vaderen beleefd mocht worden in moeilijke tijden. Om alles een beetje beter te kunnen begrijpen, moet ik eerst een korte geschiedenisles aan Jullie geven over ons volk en kerk. Eerst wil ik iets over ons volk vertellen. Vele Nederlanders begrijpen niet goed, dat wij wel uit Roemenie komen, maar we zijn wel Hongaren. Het Hongaarse volk stamt uit het gebied van Oeral (Azie), onze voorvaderen hebben zich in Europa in 896 na Christus gevestigd. De Hongaren van toen waren een nomade, heidens volk, met een erg goed georganizeerde leger. Onder de grote koning STEVEN ( ISTVÁN) ik draag dus ook zijn naam, en ik ben ook trots op, zijn de Hongaren net in het jaar 1OOO christenen geworden. Ik denk, dat ons volk Azie heeft verlaten, en hier met de christendom in aanraking kwam, is al een grote genade van God geweest. Bleef ons volk in Azie, dan zouden we zeker niet christenen zijn. Hongarije was toen veel groter dan nu, we noemen die ook Groot – Hongarije, en er was in vorstendommen georganizeerd, de beroemdste vorstendom was Zevenburgen, dus de Noord- Westelijke deel van de huidige Roemenie, de deel, die door de bergketting van de Karpaten omringd is. In de twaalfde eeuw waren de zogenaamde Sachsen, dus  duitsers door de hongaarse koningen hier gebracht en neergezet, met de doel, de grenzen van Zevenburgen te bewaken. Vanaf de 14-de eeuw zijn ook steeds meer Roemenen gekomen, om als schaapherders bij de landsheeren te werken. Zo kwam, dat in Zevenburgen al meer dan 6oo jaren leefden drie volkeren. De duitsers zijn nu bijna allen geemigreerd naar Duitsland, de getal van de Hongaren neemt ook steeds af, sinds waanneer Zevenburgen in 1918 tot Roemenie is toegedaan. Uit 3 miljoen van toen, bleven we nu maar de helft, of niet eens. Daarom ons volk sinds 88 jaren leeft in een minderheidsituatie, die niet eenvoudig blijkt te zijn. De reformatie heeft ons al erg vroeg geraakt, eerst was de lutherse invloed overwegend, daarin speelden de Sachsen een beslissende rol, ze zijn tot op de huidige dag luthers gebleven, maar de Hongaarse volk ging al snel tot de calvijnse reformatie over. Dit was door de invloed van die predikanten, die als peregrinussen in Nederland en Zwitserland gestudeerd hebben.Deze feit is net in onze stad , op de synode van Marosvásárhely feestelijk uitgeroepen worden. Maar ik moet al bemerken, dat helaas de reformatie heeft eigenlijk ons volk nooit doorgedrongen, de vorsten en de landsheren zijn meestal gerefoormeerd geworden, maar de grote volksmassas bleven eigenlijk heidens. Dit kunnen we makkelijk bewijzen door het feit, dat als in de 16-de eeuw de unitarisme ( dit is een ultravrijzinnige richting, die de godheid van Jezus en van de Heilige geest loochent, daarom is de naam ook unitarisch, die wil zeggen : niet trinitarisch) door een erg spraakbegaafde man verspreid was, is 9O% van de bevolking ook unitarisch geworden. Ze gingen dus heel erg snel in een andere kerk over, die hun sympatiek is geworden. Wat het kerkelijk leven betreft ook in Zevenburgen was de gouden eeuw de 17-de, toen regeerden achter elkaar drie gerefoormeerde vorsten, de staanbeeld van de eerste, wie net 4oo jaar geleden overleden is-Bocskai István- staat in Geneve tussen de grote reformatoren. Deze vorsten hebben hebben een belangrijke rol gespeeld in de 3O jarige oorlog, zij hebben de zaak van de reformatie ook met zwaard in de hand verdedigd. Helaas na deze drie godsvrezende en vrome vorsten is een vierde gekomen, hij wilde ook koning van Polen worden, zonder de toestemming van de turken te vragen, die in deze tijd in Oosteuropa al een beslissende rol speelden. Als straf voor deze daad de Turken hebben rondom jaar 166o de tataren naar ons land gestuurd, die de grootse deel van de Hongaren met een onbeschrijbare barbarisme uitgeroeid hebben. Toen is de getal van de Hongaren zo verminderd, dat de Roemenen konnden in Zevenburgen langzaam tot een meerderheid worden. Zo is de diktat van Trianon mogelijk geworden in 1918, met deze diktaat heeft Hongarije 2/3 van zijn gebieden en 1/3 uit de Hongaarse bevolking verloren. Deze gebieden en bevolking kwam onder de regering van de buurstaten, en meestal ze hebben hun best gedaan om de Hongaarse minderheid te vernietigen. We kunnen zeggen, dat een grote genade Gods is, dat we nog überhaupt bestaan. De Westmachten hebben later bekend, dat deze beslissing erg onrechtvaardig was, maar de feit bleef een feit. Maar we moeten nog iets uit de 17-de eeuw vermelden. In deze tijd is Zevenburgen onder de heerschappij van de Oostenrijkse –Habsburgse dinastie, we weten , dat ze zeer intolerante roomsen waren, die probeerden de kerken van de reformatie helemaal te vernietigen. Deze poging ging zo ver, dat in de twede helft van de 17-de eeuw die tot de reformatie trouw blijvende predikanten waren voor de zog.bloedgerichtshoffen gebracht en ze waren veroordeeld  levenslang als slaven op de gallijen te werken. De jaartiende tussen 1671 en 1681 is in onze geschiedenis als “rouwjaartiende” genoemd. En nu komt een belangrijke moment :11 februarie 1676, toen admiraal Michiel de Ryter de 28 predikanten, die vanuit 4O nog in leven waren bevrijd heeft. Hij heeft op deze dag gezegd : ik heb vele overwinningen gehaald in mijn leven, maar dit is het mooiste, toen ik de onschuldige dienstknechten van God mocht bevrijden. Deze daad van Michiel de Ryter kan de Hongaars-gerefoormeerde protestantisme nooit vergeten, en blijft in de geschiedenis één van het meest sterste kettingsband die de Nederlandse en Hongaarse volk met elkaar samenbindt. Menselijk gesproken wij Hongaarse gerefoormeerden verdanken ons bestaan deze heldhafte predikanten, die bereid waren voor het evangelie niet alleen te lijden, maar ook te sterven. Hun trouw en hun voorbeeld heeft ook degenen erg bemoedigd, die in de tijd van het communisme voor hun geloof lijden moesten.

            We maken weer een grotere stap in de geschiedenis. Aan het begin van de 19-de eeuw kwam een bevrijding van de Habsburgers, maar helaas toen kwam in de kerk de zog, rationalisme en liberalisme tot overheersing. Deze richtingen hebben in ons volk helaas diepe wortels geslaan, die nog op de huidige dag te voelen zijn. In Nerdland en Westeuropa dit is de tijd van de afscheidingen geweest, zo minstens een goed deel van bevolking en kerk mocht de Bijbel, belijdenis en reformatie trouw blijven . De afscheidingen zijn op zich trist, maar men moest bewuste keuzes maken , de gemeenteleden moesten wel een beslissing nemen, op grond van dogmatische en kerkorganizatorische overwegingen, of ze gaan of blijven in een bepaalde kerk. Er waren felle discussies over bepaalde vragen. Dit is in onze kerk niet gebeurd. De mensen gingen gwoon met de tijdgeest mee, zonder veel over Bijbel en leer na te denken. Onze kerk bleef organizatorisch één, dit was op zich niet slecht, alleen dat de liberalisme en rationalisme heeft onze kerk in zijn geheel erg verwoest. Dit ging zo ver, dat gedurende 5o jaren ook de Heildelbergse Catechismus was afgeschafft, in zijn plaats kwam een andere, veel kortere cathechismus, die begon met de vraag : wie is de mens Over Jezus Christus en zijn verlossingswerk waren amper vragen. In de gezangboek stond ook een lied : God zij dank we geloven niet meer in de duivel. In een begravenislied, die nog op sommige plaatsen gezongen werd staat : we leven voort in onze kinderen en kleinkinderen, of ik ga nu in mijn graf, neem me aan rustige duisternis. Maar Gods trouw liet ons kerk en volk niet in deze situatie, want vele zielen begonnen aan de vernieuwing van onze kerk te werken. In Nederlnd kwam de zog. Nadere Reformatie, bij ons heeft meer de duitse pietisme gezegende invloed gehad. Zo na de eerste wereldoorlog de Hongaars Gereformeerde kerk vond de weg terug naar de Schrift en belijdenissen. Dat in onze kerk en opwekking plaatsvond was een grote genade, want zo waren er vele predikanten en gemeenteleden, wiens geloof door het communisme niet te vernietigen was. Zo kon gebeuren, dat er vele predikanten en gemeenteleden bereid waren om Christus banden en gevangenis te dragen. De vervolging van de kerk begon al in 1948, in dit jaar was de Grieks Katolieke kerk met geweld in de Ortodoxe kerk ingesmolten .Na 1948 nam de vervolging steeds toe en de toppunt was in de tijd van Stalin bereikt (1948-1953) .De verschillende volkeren onder de communistische bewind hebben tegen de communisme geprotesteerd, de grootste opstand vond in 1956 in Hongarije plaats. Dit was een echte volksopstand, maar dit was in twee weken door de russische tanken in bloed gesmoord. Na deze revolutie was voor de communistische regeringen een goede mogelijkheid om tegen degenen te keren, die het communisme onangenaam vond, en tegelijkertijd was ook een goede gelegenheid de Hongaarse kerk te vernietigen of minstens te verzwakken. De eerste doelpunt waren de zog. Historische kerken, niet alleen de protestanten maar ook de roomse kerk. Zo begon langzaam in Roemenie de tijd van de ideologische zuiveringen, de communisten wierpen de meest ijverige leiders van elke kerk in gevangenis.  De kerk, als uiterlijke organizatie was in vrede gelaten, om tegen de Westen te kunnen bewijzen, dat in deze landen volledige religieuze vrijheid was. Zo in het jaar 1958 waren 21 mensen gearresteerd en veroordeeld vanwege de moedige verkondiging en getuigenis van het evangelie. Er waren natuurlijk ook vele andere predikanten en gemeenteleden in gevangenis gezet, maar ze waren niet alleen voor hun geloof, maar ook voor politische redenen gearressteerd. Toen kon je ook voor een politische grapje al een paar goede jaren verkrijgen. Ik noem maar één voorbeeld, die mijn vader verteld heeft. In de krant stond toen, dat in Uganda de mensen gedwongen waren zog. pAtriotische arbeid te verrichten. Een 84 jarige roomse predikant heeft toen een naamloze brief aan deze krant geschreven, dat men moet niet tot Uganda gaan, want ook in ons land is dit gepraktizeerd. In een paar weken ze kwamen achter, wie deze brief schreef, en deze 84 jarige, bijna blinde en zware suikerzieke man was tot 6 jaar veroordeeld, na 4 maanden is hij in gevangenis overleden. Een andere voorbeeld. Een predikant was gevraagd, wat is zijn mening over de amerikaner? Hij zei : de Bijbel leert ons, ook onze vijanden lief te hebben. Dan dikteerde de rechter de aanklacht : hij conspireert met de amerikaaanse imperialisten, en hij kreeg meteen 1O jaar gevangenis.  De getuigenis van deze mensen kunt U lezen in een boek met titel : In banden en gevangenis, die ik vertaald heb en KOEH uitgegeven heeft. In dit boek schrijft ook mijn vader 43 pagina s over de belevenissen en over de trouw van God, die ze toen beleefd hebben. Mijn familie was overigens een typische geval van de ingewikkelde situatie van die tijd. Mijn vader is geboren in een erg arm gezin in Zevenburgen met 6 kinderen, hij is al als kind ernstig ziek geworden vanwege de onvoorstelbare moeilijke situatie, waarin hij moest opgroeien. Hij is met 18 jaar tot levend geloof gekom,en, en hij heeft besloten predikant te worden. Na het afsluiten van zijn studies in Cluj is hij weer erg ziek geworden. Mijn moeder, die afkomstig was uit Hongarije, maar in 1942 was zij na het afsluiten van zijn studies in Debrecen naar een staadje in Zevenburgen genoemd, want van 194o t.m.1944 de noordelijke deel van Zevenburgen is teruggekomen tot Hongarije. Ze heeft met andere vrienden mijn vader in Cluj in een zeikenhuis bezocht, en wat menselijk onbegrijpelijk waren ze meteen verliefd. Een knappe, rijke meijsje uit Hongarije raakt verliefd in een dodelijk zieke predikant, die bovendien nog bedelarm is.Want in die tijd predikant te zijn was veel meer een schaamte, dan een eer. Dit was zeker niet van mensen, maar door Gods genade en trouw. Na een paar maanden verkering ze nemen de beslissing om te trouwen met elkaar. Intussen de grenzen waren weer veranderd en de noordelijke deel van Zevenburgen is weer tot Roemenie toegedaan, zo mijn moeder ging terug naar Hongarije om de papieren te regelen om te emigreren naar Roemenie. Maar de grens ging zo dicht, dat gedurende zeven jaren moesten ze op elkaar wachten als bruid en bruidegom. In deze tijd vele vrienden van allebei hebben hun geprobeerd te overtuigen, dat ze deze plan van trouwen opgeven moesten, want menselijkerwijs scheen helemaal onmogelijk te zijn. Maar ze bleven elkaar trouw. Ze hebben gezedg : als ze elkaar niet kunnen trouwen, dan blijven ze voor een heel leven alleen. Maar na 7 jaren is de wonder  gebeurd. In juni 1956 heeft mijn moeder eindelijk de papieren gekregen om naar Roemenie te kunnen emigreren. Op 8 juli 1956 vond hun bruiloft plaats, waar de meeste leden van de gelovige mensen van het land aanwezig waren. Deze bruiloft was al een grote balk in de ogen van de communisten. Na één jaar huwelijk was mijn broer geboren, en over drie maanden was mijn moeder weer in verwachting, namelijk met mij. Maar na 2O maanden gelukkige en gezegende huwelijk kwam de verschrikkelijke nacht van 1O april 1958, om 4 uur nacht ruewe handen van 7 geheimpolizisten klopten onbarmhartig aan de deur, ze hebben huisonderzoeking gemaakt, ze namen mijn vader mee zeggend, dat na 3-4 dagen mag hij terugkeren tot zijn familie, maar uit 3-4 dagen zijn 6 en half jaar geworden. Ik ben twee maanden later geboren, mijn vader wist niks meer van mijn geboorte af. Als ik 6 weken oud was vond de rechtsproces van mijn vader in Tg Mures plaats, waar ik al sinds 11 jaren predikant ben. De oordeel was in de middagsuren bekend gemaakt, mijn moeder was met mij op haar schoot in de zaal aanwezig. Mijn vader was gevraagd : hoeveel kinderen heb je? Dan aantwoordde mijn vader : ik weet het niet, want ik liet mijn vrouw in verwachting, en ik weet niet of ze een levend kind bevallen heeft of niet. Toen riep mijn moeder uit de zal : twee zonen. Op dit moment heeft pas mijn vader van mijn geboorte kennis genomen. Hij heeft toen ook ervaren, dat ik op 12 juni geboren ben en mijn naam is Istvan. Na de vonnis kreegen ze mogelijkheid om 5 minuten met elkaar te kunnen praten, mijn vader nam mij op zijn armen en hij heeft me op mijn voorhoofd gekust. Maar deze ontmoeting heeft voor hem enorm veel betekend  gedurende zes en half jaren, in degenen hij niks van ons afwist. Wij wisten natuurlijk ook niks van hem. Ze konnden in deze jaren geen enkele brief aan elkaar schrijven,  er was geen sprake van een bezoek. Wij als kleine kinderen hebben deze situatie niet begrepen, ik weet alleen de eerste gebed, die mijn moeder ons leerde : Heere Jezus wilt U onze lieve vader thuisbrengen.  We zeiden tegen elke man „vader”, want zo hebben we dit van andere kinderen gehoord.            Mijn moeder mocht niet meer in het onderwijs werken, ze was kort na het gevangenname van mijn vader ontslaan. Ze was feitelijk met haar twee kleine kinderen ter hongersdood veroordeeld. Ze probeerde bij een arbeidsbureau een baan te vinden, maar toen ze vertelde , dat haar man een politische gevangene is, dan hebben ze tegen haar gezegd. : u hebt alleen één mogelijkheid : van U man pro forma te scheiden. Later als hij vrijkomt kunt U weer met hem trowuen.  Dit was de onbarmhartige aantwoord. Maar toen zei mijn moeder : dat doe ik  niet, want ik heb mijn man trouw tot den dood gezworen. Ze begon te huilen en ze dacht, dat ze samen met haar twee kleine kinderen moet in ellende omkomen. Maar God heeft weer een wonder gedaan. Een buurvrouw heeft gezegd, dat ze moest naaister worden. Mijn moeder zei : maar ik heb geen flauwe idee van naaien. U zult het leren, zei deze lieve vrouw. En mijn moeder ging toen tot de bureau van de kleine ambacht. Een grote wonder was, dat de ambtenaar, die daar was heeft haar vergeten over haar man te vragen en binnen één uur had ze in de hand de toestemming om een naaisterwerkplaats te kunnen stichten. Onze moeder die een zeer knappe vrouw was ging naaien te leren en binnen een paar maanden is ze ene van de beroemdste naaisteres van die buurt geworden, zo hebben we in deze zes en half jaren geen nood geleden. Zo is de belofte van God waar geworden : ik ben jong geweest, ook ben ik oud geworden, maar heb niet gezien den rechtvaardige verlaten nog zijn zaad zoekende brood. (Psalm 37,25).

            Maar behalve mijn vader ook andere mensen hebben Gods trouw in deze moeilijke tijd ervaren. Die het meest en zwaarst in de communistische tijd geleden heeft was Richard Wurmbrandt. Hij heeft 14 jaar in de communistische gevangenissen doorgebracht, gedurende drie jaren was hij in privecel, hij mocht geen woord met andere mensen wisselen. In de eerste 8 jaren heeft hij verschrikkelijke kwellingen doorgemaakt. Hij zegt dat de szenen in de Dante s Divina Commedie waar de hel getoond is, zijn niks in vergelijking met degenen, die in de communistische gevangenissen plaatsvonden. Zij ruggegraat was 4 keer gebroken, ze hebben 12 wonden op hem gebrandt, 18 gaten waren in zijn lichaam geboren. De wonder is, dat hij na zoveel leed bleef trouw aan God, en hij was weer gearresteerd en weer 6 en half jaar gevangenis doorgeleden. De wonderlijke is in alle herinneringen van deze gevangenen, dat ze getuigen, dat deze tijd is een tijd van onuitsprekelijke vreugde en zegen in hun leven geweest.. De bewakers en de beulen hebben zich erg bewonderd, dat de christenen in alle omstandigheden zich verheugen konnden. Ze zongen, ze baden ook als ze wisten, dat ze daarvoor een verschrikkelijke afranseling krijgen. Ze dachten veel aan Job, die heeft alles wat hij verloren heeft dubbel teruggekregen of aan Lazar, die na het lijden in de schoot van Abraham kwam.

            Tenslotte een paar getuigenissen over de trouw van God in het leven van degenen, die voor Christus bereid waren banden en gevangenis te dragen. De namen zal ik niet meer noemen, de meesten zijn U zowiezo niet bekend.

 Met Christus is ook de gevangenschap en blijde tijd. Met Hem mogen we ook tussen de zwaarste omstandigheden al in hemel leven. God geeft zij kinderen in alle situaties een bemoedigend woord. We dragen graag het leed om de volgende generatie een bijbelse ervenis achter te laten. In moeilijke tijden zijn de uit hoofd geleerde bijbelwoorden een onuitzaagbare zegen. Maar ook de getuigenis van de catechisme kann een grote troost betekenen. B.v. alle schepselen alzo in zijn hand zijn, dat zij tegen zijn wil zich nog roeren nog bewegen kunnen. Het woord van Jakob die Rachel zo lief had, dat de zeven jaren schenen maar een paar dagen voor hem zijn voor hun een grote troost. Als we ook zo van onze Jezus hoden, zullen de jaren tot dagen zich verkleinern. Als God mijn Vader is, dan kann ik me overal thuis voelen, ook in de gevangenis. Als ik zou hier door iemand gedood worden, dan dit zou maar een werktuig in Gods hand zijn mij thuis te brengen. Een predikant kon mt zo een grote blijdschap het leed verdragen, dat een andere zei tegen hem : in de hemel zult je  alleen van het feit spijt hebben, dat je kunt niet meer voor Jezus lijden. Een andere zegt, dat voor hem zou de grootste straf geweest zijn, als hij de zegeningen van de gevangenisjaren moest missen.

            Weer een andere troost zich met de gedachte , dat zijn leed met vergelijking met die van Jezus is kort en licht. De zegen van de gevangenis was, dat we op elkaar aangewezen waren. De zaak van Jezus is een zulke, die het leed verdient. Die niet wisten, waaron ze lijden, die zijn ingestoord. De gevangenisuniversiteit heeft ons in twee vakken goed opgeleid : de ootmoed en de geduld, de volharding.

            Een andere predikant verteld, dat toen hij hoorde dat sommige al gearresteerd waren, dan was hij bang, als hij mocht vrij blijven, om in de vrijheid niet te vallen., niet af te wijken van het geloof. Die klaagt en opstandig was kon niet de ellende van de gevangenis verdragen. De genade van God heeft ook de gevangenis met geschenken vervuld. Alle situaties in welke we terechtkomen, zijn een uitdaging voor ons. De dwaasheid van het communisme kan alleen door de dwaasheid van Christus geweerd worden. Met menselijke krachten kun je de demonische krachten niet weerstaan. Voor een gevangene was ook een mier een reusachtige vertroosting, toen hij zag, dat hij een stuk brood met zich sleepde, die veel groter was, dan de mier zelf. Het leed is alleen tot dat punt moeilijk, totdat geen zin heeft. Het lijden maakt ons duidelijk, dat Gog neemt niet alleen onze rechtvaardigmaking ernstig, maar ook onze heiliging.  In het leven zijn vele situaties, waarin we God niet verstaan. Maar waar we God niet verstaan hebben we nog steeds een mogelijkheid : Hem aan te bidden. De medicijn tegen de angst is de liefde. We mogen ook onze vijanden liefhebben, en wie we liefhebben, van die kunnen we niet meer bang zijn.

            In al deze getuigenissen kunnen we Gods trouw zien. Hij bleef trouw tegenover zijn kinderen in de moeilijkste tijden. Maar zijn kinderen mochten tegenover hun God ook trouw blijven. De trouw van God heeft goede vruchten in het leven van zijn kinderen gebracht.

            Al deze getuigenissen mogen ons bemoedigen in onze trouwe God te geloven en hem gehoorzaam te mogen zijn in alle situaties waarin we terechtkomen. We leven nu in Roemenie , maar ook hier in Nederland onder andere omstandigheden. Nu moeten we voor Christus geen banden en gevangenis dragen. Maar de verleidingen en de verzoekingen van deze tijd zijn niet makkelijkker.  God trouw te blijven is ook vandaag niet makkelijk, dit is ook vandaag een grote genade van God. God moge deze genade ook aan ons geven.

                                                                                    Amen.